<**ادامه مطلب...**>دوستت دارم!

و این حقیقت تلخی ست که زهر آنرا هر روز

ذره ذره بر این جان ناتوان می نوشانم

بی که با به زبان راندن آن

زندگی تو را مسموم سازم

دوستت دارم

نه به زبان، که در جان

در قلب، در نگاه

دوستت دارم و خاموشم

تا تو شاد باشی، فقط تو!

که شادی تو دشت سرسبز رهایی من است . . .

دوستت دارم

و این اتنها حقیقتی ست که در من جاریست