هنوز میتوان ساده ترین ترانه را  عاشقانه ترین  ، نامیدبرای منی که  سیاهی شب ها  را  به سفیدی چشم های مانده به راه.................
.........    و سردی سکوت دی ماه  را  ، به گرمی هذیان های تبدار  بخشیده ام  ،برای منی که  از طعم بی تو بودن پرم ، و هنوز از رد پای..................
.......................     دستمال های به سر بسته  خیسم، هنوز می شود از سکوت سرود میشود پلک بر هم زد   ،و در عمق نگاهی گم شد            .