من که تو بن بست غربت زخمی از آوار پاییز
فکر چشمای تو بودم با دلی از غصه لبریز
شب عاشقونه ی من که حروم شد
مهلت بودن با تو که تموم شد
ندونستم باید از تو میگذشتم
وقتی از غربت چشمات می نوشتم
بنویس مهلت موندن یه نفس بود
سهم من از همه دنیا یه قفس بود
بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم
سر رو شونه هات نذاشتم مث دستات سرد سردم

:: قشنگه مال معینه