بازدید امروز : 15
بازدید دیروز : 42
کل بازدید : 357786
کل یادداشتها ها : 158
هر جا یک قفس پرنده دیدی , یادی ز پر و بال بسته ام کن ..
هر جا که درخت بی پری بود , یا شاخه ی نازک و شکسته ..
هر جا که بلور پاک شبنم , دیدی که به روی گل نشسته ..
یادی ز من شکسته دل کن ..
ای بی خبر از محبت و عشق , ای بی خبر از سرشک یاران
ای بی خبر از شکایت دل , فارغ ز خیال بی قراران
هر جا که به روی موج دریا , آن قوی سپید بی نوا مرد , هر جا که کنار تخته سنگی , آن لاله نو شکفته پژمرد ..
یادی ز من شکسته دل کن ..
یادی ز من شکسته دل
آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا :
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است!
اگر بخشش کند، میگویند افراط می‌کند!
اگر جمعگرا باشد، میگویند بخیل است!
اگر ساکت و خاموش باشد میگویند لال است!!!
اگر زبان‌آوری کند، میگویند ورّاج و پرگوست ..!
اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند میگویند ریاکاراست!!!
و اگر نکند میگویند کافراست و بی‌دین …..!!!
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز ازخداوند نباید ازکسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید ؛
شیشه ای می شکند ...یک نفر می پرسد... چرا شیشه شکست؟
مادری می گوید: شاید این رفع بلاست
یک نفر زمزمه کرد... باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد
شیشه پنجره را زود شکست
کاش امشب که دلم مثل آن شیشه مغرور شکست
عابری خنده کنان می آمد...تکه ای از آن را بر میداشت...
مرحمی بر دل تنگم می شد...اما امشب دیدم...
هیج کس هیچ نگفت,قصه ام را نشنید...
از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه پنجره هم کمتر بود...
طراحی پوسته توسط تیم پارسی بلاگ
